MATKA JADWIGA BORZĘCKA
Współzałożycielka Zgromadzenia, Matka Jadwiga Borzęckaurodziła się 1 lutego 1863 r., w majątku Obrembszczyzna koło Grodna (obecnie Białoruś). Była młodszą z dwóch żyjących córek Celiny i Józefa Borzęckich (dwoje dzieci zmarło we wczesnym dzieciństwie). Polska znajdowała się wówczas pod zaborami. W tym trudnym czasie Kościół i dwory szlacheckie były ważną ostoją wiary, tradycji oraz polskości. W takim klimacie Borzęccy wychowywali swoje córki: Celinkę i Jadwinię. O ich zaangażowaniu patriotycznym świadczy fakt, że panią domu z małą Jadwinią aresztowano za pomoc dla powstańców styczniowych i dopiero na skutek interwencji męża zostały uwolnione.
W 1869 r. szczęśliwe dzieciństwo Celinki i Jadwini przerwała choroba ojca. Pragnąc ratować sparaliżowanego męża, Celina wraz z nim i córkami wyjechała do Wiednia. Mimo fachowej i starannej opieki, Józef zmarł 13 lutego 1874 r. Celina Borzęcka pochowała męża w kaplicy grobowej w Obrembszczyźnie, a po uporządkowaniu spraw majątkowych odbyła podróż z córkami do Włoch.
W październiku 1875 r. Borzęckie dotarły do Rzymu. Tu poznały O. Piotra Semenenko, współzałożyciela i przełożonego generalnego Zgromadzenia Księży Zmartwychwstańców, który stał się ich kierownikiem duchowym.
Pod kierunkiem O. Piotra, Jadwiga przygotowała się do Pierwszej Komunii św., którą przyjęła 20 kwietnia 1876 r. w Rzymie, w kaplicy Sióstr Reparatek. Sakramentu bierzmowania udzielił jej kard. Mieczysław Ledóchowski.
Starsza siostra Jadwigi, Celka w 1879 r. wyszła za mąż za Józefa Hallera. Jadwiga nie myślała o małżeństwie, ale szukała drogi swego powołania, chłonąc duchowość zmartwychwstańską, którą matce i córce przekazywał O. Semenenko.
25 marca 1881 r., po rekolekcjach pod kierunkiem O. Piotra, Jadwiga wypowiedziała swoje „Fiat”, postanawiając stanąć przy matce, by pomóc w dziele zakładania zgromadzenia.
Po dziewięciu latach przygotowania, 6 stycznia 1891 r. w Rzymie, Jadwiga wraz ze swą matką złożyły śluby wieczyste, dając początek Zgromadzeniu Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego.
W tworzącym się Zgromadzeniu Jadwiga starała się być podporą dla matki, z którą łączył ją podwójny węzeł: naturalny i duchowy. Gdy musiały się rozstać, wyjeżdżając w sprawach tworzenia placówek, często pisały do siebie, dzieląc się troskami oraz przekazując sobie nawzajem rady i umocnienie. Obie gorliwie pracowały nad formacją pierwszych zastępów sióstr. Jadwiga wraz z matką zakładała pierwszą placówkę na ziemiach polskich, w Kętach, była przełożoną i dyrektorką pierwszej szkoły w Rzymie, towarzyszyła matce podczas wizyt u hierarchów kościelnych i wizytacji pierwszych wspólnot. Jedną z trudniejszych misji Jadwigi był jej wyjazd w 1894 r. na kwestę do Francji i Hiszpanii, by zbierać fundusze na budowę klasztoru w Kętach i inne potrzeby tworzącej się rodziny zakonnej.
Jadwiga była nadzieją matki, która pragnęła przekazać ster Zgromadzenia w ręce młodej, zdolnej, a przede wszystkim dobrze znającej i rozmiłowanej w duchowości paschalnej, córki. Stało się jednak inaczej. Bóg powołał Jadwigę do siebie w wieku 43 lat. Kres jej ziemskiej wędrówki nastąpił nagle w dniu 27 września 1906 r. w Kętach. Została pochowana na cmentarzu w Kętach. 22 listopada 1937 r. jej zwłoki (wraz z trumną jej matki, zmarłej w 1913 r.) zostały przeniesione do krypty pod kaplicą kęckiego klasztoru sióstr, a 3 kwietnia 2001 r. do wspólnego sarkofagu w kościele parafialnym p.w. Świętych Małgorzaty i Katarzyny w Kętach.
Krótka historia procesu beatyfikacyjnego
Proces beatyfikacyjny Matki Jadwigi został rozpoczęty 9 marca 1950 r. w Rzymie. 10 kwietnia 1964 r., decyzją Ojca Świętego Pawła VI został wydany dekret pozwalający na rozpoczęcie procesu apostolskiego obydwu Matek. W dniu 16 sierpnia 1965 r. w Kętach odbył się akt „recognitio” czyli rozpoznania zwłok obydwu Matek, Sług Bożych. 17 lutego 1968 r. w Pałacu Apostolskim na Lateranie został zamknięty proces apostolski Matki Jadwigi. W tym wydarzeniu brał udział Kardynał Karol Wojtyła z Krakowa. 17 grudnia 1982 r. Ojciec Święty Jan Paweł II podpisał dekret o heroiczności cnót Matki Jadwigi.
Aby Matka Jadwiga mogła być wyniesiona na ołtarze, potrzebny jest cud wyproszony u Boga przez jej wstawiennictwo. Zachęcamy do modlitwy za przyczyną Czcigodnej Sługi Bożej Matki Jadwigi.
Modlitwa za wstawiennictwem Czcigodnej Sługi Bożej Matki Jadwigi Borzęckiej:
O Chryste Ukrzyżowany z Zmartwychwstały,
który sam nas zapewniłeś: „Proście, a otrzymacie”,
błagam Cię z niezachwianą ufnością,
abyś udzielił mi łaski (…) za przyczyną sługi
Twej Jadwigi, która naśladując Cię wiernie,
niosła swój codzienny krzyż
i szczególnie umiłowała tajemnicę Twego Zmartwychwstania.
Spraw Panie, aby Kościół mógł radować się
wyniesieniem na ołtarze sługi Twej Jadwigi,
ukazując w niej wzór życia Tajemnicą Paschalną. Amen. Alleluja.
